Τρίτη 20 Μαΐου 2008

Στο κατώφλι των φετινών Πανελληνίων...



Με τα πολλά και τα λίγα φτάσαμε και φέτος στην εξεταστική περίοδο του Μαίου, ενός μήνα που παραδοσιακά διεξάγονται οι Πανελλήνιες Εξετάσεις για την εισαγωγή στα Α.Ε.Ι και Τ.Ε.Ι της χώρας μας. Άλλος ένας Μάης που θα κριθούν πολλά και θα δοκιμαστούν τα όρια και οι αντοχές χιλιάδων μαθητών αλλά και γονιών...


Καλώς ή κακώς, τουλάχιστον μέχρι να ασχοληθώ με τον τομέα της εκπαίδευσης (αν ασχοληθώ κάποτε...), μόνο σαν θεατής μπορώ να το δώ. Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος και δοξάζω Τον Ύψιστο, αυτό δεν είναι άλλο από το ότι ξεμπέρδεψα από όλο αυτό το κλίμα και τη φάση Πανελλήνιες. Ωραία ήταν αλλά με τίποτα δεν θέλω να ξαναπεράσω εκείνη την περίοδο. Και περισσότερο το ψυχολογικό κομμάτι της υπόθεσης. Ειδικά τώρα λίγες ώρες πριν την τελική εξέταση ο μόνος φόβος, εντός και εκτός εισαγωγικών είναι ο φόβος της ψυχικής κατάρρευσης. Γιατί τα κενά μιας σχολικής περιόδου δεν καλύπτονται σε 2 ή 3 μέρες, δηλαδή το διάστημα των ημερών που μεσολαβεί από την εξέταση του ενός μαθήματος στο άλλο.


Κακώς, κάκιστα κρίνεται το μέλλον ενός ατόμου από την επιτυχία του ή ακόμα και την αποτυχία του σε κάποια σχολή. Ίσως τελικά να υπάρχει κάποιο θετικό στο να αποκοπεί το Λύκειο από τις Πανελλήνιες γιατί πολλά παιδιά που δεν επιθυμούν να ακολουθήσουν πανεπιστημιακό δρόμο αναγκάζονται και μπαίνουν στο τρυπάκι των φροντιστηρίων προκειμένου να εξασφαλίσουν το πολυπόθητο Απολυτήριο Λυκείου. Λες και με αυτό το χαρτί είσαι κάποιος, ή σου εξασφαλίζει άμεση επαγγελματική κάλυψη. Με άμεση συνέπεια την οικονομική επιβάρυνση της οικογένειας αλλά και την ψυχική ακεραιότητα του ιδίου του ατόμου...


Και κάπου εδώ στο game μπαίνουμε και εμείς οι άρχοντες της ΠαραΠαιδείας, όπως μας αποκαλούν... Φυσικά και έχουμε μερίδιο ευθύνης τόσο οι φροντιστές αλλά, άλλο τόσο μερίδιο ευθύνης έχουν οι καθηγητές των σχολείων, ορισμένοι μην γενικοποιούμε και βάζουμε ταμπέλες σε όλους τους καθηγητές, που στέλνουν εμμέσως τα παιδιά στα φροντιστήρια και στα ιδιαίτερα. Βέβαια, κατ' εμέ το μέγιστο μερίδιο ευθύνης έχει το κράτος που συντηρεί και προωθεί τον Θεσμό του Φροντιστηρίου, γιατί ειδικά τα τελευταία χρόνια με τις εξετάσεις ακόμα και στο δημοτικό σχολείο τα ιδιαίτερα, πλέον, ξεκινούν από πολύ νωρίς...


Ακόμα και το σχέδιο για αποκοπή Λυκείου- Πανεπιστημίου με τη δημιουργία μιας προπαρασκευαστικής τάξης δε θα μειώσει τα ιδιαίτερα, το αντίθετο θα τα αυξήσει αφού αντί για 3 χρόνια, τα χρόνια του λυκείου γίνονται 4!



Τι να πούμε, ουσιαστικά τι να κάνουμε και ΄μεις από 'δω δεν είμαστε και μάγοι να λύσουμε το πρόβλημα στο λεπτό χρειάζονται ουσιαστικά και σοβαρά βήματα- μεταρρυθμίσεις. Άλλωστε ένας ουσιαστικός διάλογος ποτέ δεν έβλαψε κανένα να το έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους κάποιοι. Ίδωμεν..!


Καλή Επιτυχία σε όλους όσοι δίνετε αύριο και καλή Δύναμη!!!

2 σχόλια:

γυάλινο δάκρυ είπε...

Έχεις δίκιο σ' αυτά που λες, αλλά μην ξεχνάς ότι η πλειοψηφεία των παιδιών καταπιέζεται από τους γονείς για να περάσει σε ΑΕΙ κυρίως, οπότε γι' αυτό το θέμα δε σκέφτονται την οικονομική επιβάρυνση, ούτε τα θέλω του παιδιού.
Όσον αφορά τη λειτουργία των φροντιστηρίων, κάποιοι καθηγητές σχολείων -δεν τους βάζω όλους στο ίδιο τριπάκι- οδηγούν τους μαθητές στα φροντιστήρια κ τα ιδιαίτερα. Από την άλλη όμως αν και θεωρείται παράνομη τυπικά η παραπαιδεία (ιδιαίτερα) και το κράτος βολεύεται με το να υπάρχουν φροντιστήρια γιατί δεν υπάρχουν πια θέσεις για όλους στο δημόσιο. Ένα μέτρο βέβαια θα ήταν να βγουν στη σύνταξη αυτοί που είναι πάνω από 55 και φαίνεται ότι δεν είναι ικανοί για διδασκαλία πλέον, αλλά το κράτος τους κρατάει εκεί για να μην πληρώνει συντάξεις. Ουσιαστικά, δεν υπάρχουν και κίνητρα που να ωθούν κάποιον να κάνει σωστά τη δουλειά του πια.
Για τις εξετάσεις στα δημοτικά το είχα ακούσει κι εγώ, αλλά καθιερώθηκε;
Συγνώμη για το μεγάλο σχόλιο, αλλά νιώθω ότι με αφορά το ποστ αφού κι εγώ στο χώρο της παιδείας ελπίζω να εργαστώ.
Καλή επιτυχία σε όσους γράφουν παενελλαδικές.

Giorgio είπε...

Γυάλινο Δάκρυ:
Καλώς ήρθες!
Δυστυχώς είναι αλήθεια αυτό που λες ότι πολλά παιδιά καταπιέζονται από τους γονείς τους να περάσουν σε κάποιο Α.Ε.Ι. Πάνω απ' όλα πρέπει να κοιτάμε τα θέλω του εφήβου...

Με το θέμα φροντιστήριο πιστεύω ότι λειτουργεί η λογική της κονόμας... Η παραπαιδεία άλλωστε είναι μια από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις στην χώρα μας (και μόνο!).

Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στην έκταση του σχολίου(αν το λέω σωστά..).