Τα νέα του Σαββατοκύριακου...

Άλλο ένα σαββατοκύριακο φτάνει στο τέλος του μαζί με τον Μάρτη και 'γω είμαι ακόμα εγκλωβισμένος εδώ κάτω. Με την πρόοδο της Άλγεβρας να πλησιάζει επέλεξα να μην πάω Αθήνα για τετραήμερο... :(

Δεν παραπονιέμαι γιατί ήταν δική μου επιλογή αλλά κάτι δε μου κάθεται καλά. Έμεινα εδώ κάτω για να μαζευτώ κάπως και να διαβάσω...Αλλά μέχρι στιγμής έχω κάνει ελάχιστα πράγματα. Βέβαια αν πήγαινα Αθήνα θα ήταν σίγουρο ότι ούτε σημειώσεις θα έπαιρνα μαζί μου αλλά δε με παρηγορεί αυτό. Δε λέω καλή η ανεξαρτησία και όλο το mood "μένω μόνος μου" αλλά καλά θα περνάμε και όταν ξεκουμπιστούμε από ΄δω κάτω. Μόνο και μόνο από το shopping που θα έριχνα θα ήμουν πολύ πιο χαλαρός, δε μιλάω για Χαλάνδρια και Κολωνάκια που θα πήγαινα γιατί αν το συνειδητοποιήσω θα με πιάσει κατάθλιψη...

Αλήθεια εσείς πως περάσατε το Σαβ/κο???

Εγώ το πέρασα αρκετά καλά, είδα το panic room για 6οη φορά και ακόμα να το βαρεθώ. Ίσως φταίει το γεγονός ότι λατρεύω τα μεγάλα σπίτια και τη Jodie Foster. Η γυναίκα είναι ΘΕΑ!!!Από τις αγαπημένες μου ηθοποιίνες και η ερμηνεία της εκπληκτική. Το Σάββατο δεν έκανα και τίποτα συγκλονιστικό σουπερ μαρκετ, λίγο το σπίτι και το βραδυ υπέροχα στην αρχή και guernica στη συνέχεια...Πάλι καλά που το ανακαλύψαμε και αυτό και έχουμε και μια αλφα παρηγοριά... Δε θα αναφερθώ στο τι έγινε μετά τις 2 γιατί θα ρεζιλευτούμε και ιντερνετικά...

Σήμερα αν σκεφτεί κανείς ότι ξύπνησα μεσημέρι (ποιος εγώ!) το μόνο που είχα να κάνω ήταν να διαβάσω και αυτό το ψιλοέκανα...Άντε να δούμε τι ψάρια θα πιάσουμε και φέτος...Ααα και για μια ακόμη φορά επέστρεψα στο video club ταινίες που δεν είδα...Που θα πάει αυτή η κατάσταση....

Τώρα που είπα panic room θυμήθηκα το παλιό μας σπίτι και έχω για μια γλυκόπικρη γεύση. Μου λείπει το παλιό μας σπίτι, μου λείπουν τα παλιά μας έπιπλα μου λείπει η παλιά μου καθημερινότητα.. Δεν είμαι αχάριστος ούτε αγνώμων αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω 19 χρόνια.. Ήμουν προετοιμασμένος εδώ και 6 χρόνια για την αλλαγή σπιτιού αλλά όπως και να το κάνουμε το παλιό σπίτι το 'χα ζήσει παραπάνω και πέρασα σημαντικές φάσεις της ζωής μου κάτι που δε θα συμβεί στο καινούργιο... Αναπόφευκτα δεν μπορώ μετά από την τωρινή μου ανεξαρτητοποίηση να ξαναγυρίσω πίσω, όχι γιατί έχω πρόβλημα με τους γονείς μου αλλά γιατί έχω μάθει να μην εξαρτάμαι 100% από κάποιον. Θέλω να μαι μαζί τους επειδή τους πάω σαν άτομα και όχι για τα οφέλη που θα 'χω μένοντας με αυτούς. Τέλος πάντων ο χρόνος θα δείξει πως θα εξελιχθούν οι καταστάσεις.

Κατά τα άλλα το κόλλημα με τα Υπέροχα και τα 80's καλά κρατεί!!

Η μοναδική μας παρηγοριά είναι το επόμενο Σαββατόβραδο που κάποιο Υπέροχο πλάσμα έχει γενέθλια!Αλλά αυτά σε επόμενη ανάρτηση...